1. Stabilizacja gruntów

W stabilizacji gruntów, w zależności od stopnia wilgotności, używa się wapna hydratyzowanego lub palonego. Im wilgotniejszy grunt, tym bardziej wskazane jest wapno palone. Zabieg ten ma na celu poprawienie nośności gruntów słabych i osuszanie gleb wilgotnych.

Stabilizacja gruntów wapnem osiągana jest poprzez następujące działania:

• osuszenie gruntu

Wapno palone w procesie hydratacji silnie absorbuje wodę, uwalniając przy tym duże ilości ciepła. Ta cecha ma szczególne znaczenie przy osuszaniu i stabilizacji wilgotnych drobnoziarnistych gleb gliniastych. Osuszenie następuje dzięki związaniu wody z wapnem, parowaniu wody wskutek uwalniania ciepła, przyrostowi masy suchej, napowietrzeniu gleby, którą łatwiej można spulchnić.

• poprawa struktury gruntu

Dodanie wapna do gleby gliniastej prowadzi do wymiany kationów alkalicznych (Na+, K+ itp.) z kationami Ca++ zawartymi w wapnie. Tej wymianie towarzyszy uwolnienie sił elektrycznych, które prowadzą do kumulacji drobnych cząstek gliniastych, wskutek czego zwiększa się ich uziarnienie i kruchliwość (ten efekt nazywany jest flokulacją).
Zwiększa się także bariera plastyczności gleby - potrafi ona przyjąć więcej wody pozostając cały czas w stanie stałym.

• utwardzenie gruntu

Mieszanka wapna z glebą gliniastą powoduje powstawanie związków krystalicznych dzięki zawartym w glinie elementom. W tej reakcji wapno jest spoiwem wiążącym. Proces krystalizacji jest procesem czasochłonnym, a jego szybkość zależy przede wszystkim od temperatury gleby. Tak utworzone wiązadło skupia wszystkie składniki gleby nadając jej w sposób trwały właściwości spójności i twardości. Chociaż najczęściej stabilizuje się gleby wilgotne, proces krystalizacji jest dowodem na to, że można także w sposób trwały stabilizować gleby mniej wilgotne, zabezpieczając je przed ewentualnym przyszłym zawilgoceniem.

• obniżenie pH gruntu

Prawidłowo ustabilizowana gleba powinna mieć pH=7, co najszybciej uzyskuje się poprzez dodanie wapna hydratyzowanego.

2. Mieszanki asfaltowe

Dodatek wapna hydratyzowanego do masy asfaltowej poprawia jej jakość i trwałość, zwiększa odporność nawierzchni asfaltowej na koleinowanie oraz elastyczność na niskie temperatury, co zmniejsza ryzyko pęknięć.
Zastosowanie wapna jako wypełniacza mieszanek bitumicznych (beton bitumiczny, smoła, asfalt) jest bardziej kosztowne, niż przy użyciu innych wypełniaczy. Jednakże w przypadku projektów długookresowych, takich jak budowy dróg, które są wystawione na ciężkie warunki, jest skuteczniejsze i w rezultacie korzystniejsze ekonomicznie.